Hoe deze soapserie, deze parodie op rechtsgang, begon...? Voor het geval u de draad kwijt bent:

1. Schriftelijk "verzoek" van de Amsterdamse politie (vertegenwoordigd door rechercheur Jostie Fleschentamboer) om mij op diens politiebureau te melden als "verdachte van smaad en laster". Er stond mij een grondig verhoor te wachten; geen twijfel aan. Mogelijk aansluitend een lynchpartij?

2. Mijn telefonische poging om nadere en praktische informatie te krijgen werd onbehoorlijk afgehandeld. Lees: ik werd op grove wijze afgepoeierd door zijn collega. Op desbetreffend politiebureau waakt als een bijtgrage Cerberus recherchaire Mies Katzenpiesz. Niks niet informatie… Wham, gesprek werd bruut afgebroken. Een snauwpartij kun je krijgen als je de weg vraagt naar dat politiebureau. Zinnige vraag voor iemand die (met beperkte mobiliteit)  die buitengaatse Amsterdamse woestenij voor het eerst betreedt. Maar daar had onze speurster Mies Holmes Katzenpiesz geen boodschap aan. Afbekken die burger.

3. Na van de schrik bekomen te zijn nam. ik contact op met een advocaat. Brulboei Mies was de directe aanleiding om me niet meer veilig te voelen. De advocaat (nummer twee uit een rijtje van drie strafpleiters, schreef een brief aan rechercheur Fleschentamboer. Ik had drie advocaten gepolst, maar alleen deze (nummer 2) was inzetbaar op dat moment. Hij verraste de politie met de mededeling dat van een verhoor pas sprake kon zijn nadat hij de zaak met mij, zijn kersverse cliënt, had doorgenomen. De advocaat zou vervolgens bij het verhoor aanwezig zijn.

4. Recherzeur Fleschentamboer belde me naar aanleiding van die brief op. Een nieuwe afspraak zou hij aan de advocaat voorleggen! Daarvoor moest hij eerst even overleggen met "iemand van het OM". Anders dan rechercheuse Katzenpiesz wilde hij wel enige toelichting geven betreffende de vreselijke dingen, die ik op het internet had gepubliceerd. Daarnaar gevraagd murmelde hij wat vage titels (toelichting op de vorige bladzijde). Overigens zou hij mij wel de route hebben uitgelegd wat Miesepies zo grof weigerde te doen.

Concrete duiding van wat er dan zo verschrikkelijk was aan wat ik had geschreven gaf hij niet. Hij beperkte zich alleen tot een verontwaardigde toonzetting. Die moest duidelijk maken dat ik iets verschrikkelijks had gedaan... De goede man had overduidelijk niet of nauwelijks kennis genomen van de inhoud van mijn pamfletten. Het zit er dik in, dat Rietje Buigsaem (daar heb je haar weer!) als een soort souffleur voor hem was opgetreden.

Ze zal hem hebben ingefluisterd wat er voos en vies moest worden gevonden. Neen, Jostie zelf was geen belezen typetje. In ieder geval niet bedreven in tekstuitleg.

5. De rechercheur deelde mee dat hij de inhoud van de brief met die "iemand van het OM" spoedig zou bespreken. Dat ging dus over het ongelukkige tijdstip en bijna sadistisch aandoende locatie. (Tenzij je in Amsterdam woont). Gek genoeg noemde hij die persoon steeds niet bij naam, maar je kunt er gif op innemen dat dat die geheimzinnige Rietje Buigsaem was, die af en toe in mijn teksten opduikt. Ongetwijfeld degene die de aangifte had gedaan en die toevallig op het OM werkte. Advocaat nummer 1, die ik eerder had gecontacteerd, had namelijk sterk het gevoel, dat "iemand die er de weg goed wist" die aanklacht vlotjes in elkaar gedraaid had. Dat lukt de gewone burger niet. Ik

(Voor wie het interesseert: die advocaat (nummer 1) resideerde net als ik ongelukkig ver weg van Amsterdam. Hij waarschuwde heel netjes voor onnodig hoge kosten!). Vandaar dat in deze teksten advocaat nummer 1 maar eventjes opduikt.

Plaats van verhoor

Het voorstel van de politie was op een haar na sadistisch te noemen. (Details besprak ik een paar bladzijden eerder). In de brief had de volgende advocaat (nummer 2) aangedrongen op een normaal menselijk tijdstip en idem goed bereikbare locatie. (Bereikbaar met het OV). Er is immers wettelijk niets tegen dat het verhoor in mijn eigen woonplaats door de lokale politie zou worden uitgevoerd.

Jostie begon door te krijgen dat dit geen vluggertje ging worden. Er moest heel wat overlegd worden, ruggespraak gehouden en gepast en gemeten in zijn toch al drukke, overbezette agenda. Druk, druk, druk… Hij zou - na zijn aangekondigde overleg met die "iemand van het OM"- mij en mijn advocaat (nummer 2) later terugbellen.

Kwalijke motivatie

Het vermoeden groeide dat de hele actie op touw was gezet was om mij schrik aan te jagen. Daar heeft het instituut politie geen belang bij, maar… (nu wordt het interessant) één specifieke persoon heeft dat overduidelijk wel. Die hele toestand begon iets weg te hebben van een privéklusje, een privéafrekening.

6. Er was kennelijk iets of iemand achter de schermen actief.  De een of andere entiteit, die de recherche in haar zak had. Meneer Fleschentamboer noemde uiteindelijk alsnog de aangeefster van die idiote klacht bij naam: Rietje Buigsaem. (Ik noemde haar eerder al op voorhand). Daar kwam de aap uit de mouw. Rare opmerking van de rechercheur: "U kent haar wel".