Het volgende uitstapje op deze bladzij gaat een stukje terug in de geschiedenis. De tekst is gebaseerd op gebeurtenissen in 2012. Dat is een interessant jaartal, omdat in het jaar ervoor (2011) er binnen Justitie allerlei onoorbaars werd onderzocht. Dat onderzoek heeft vele jaren in beslag genomen.

Hoe functioneerden Rietje en Jostie in het kielzog van dat interne onderzoek? Hun slordige in elkaar gedraaide aanklacht tegen mij neigt naar ambtsmisbruik. Wellicht hadden ze niet in de gaten dat hun merkwaardige actie juist viel in de periode dat Justitie met een intern onderzoek bezig was. Doel daarvan was juist: vriendjespolitiek opsporen. Zo'n onderzoek lijkt daarom niet goed voor hun carrières. 

Toelichting:

Al sinds 2011 speelden zich twijfelachtige zaken rond een tweetal Hoofdofficieren van Justitie af. (Niet te verwarren met onze Rietje en Jostie, die in een veel lager echelon zitten). Laten we die twee andere Justitiemensen hier voor het gemak (en als onderscheid) maar Jut en Juul noemen.

Zij (die twee Hoofdofficieren) hadden opvallend onopvallend iets romantisch met elkaar. Daarbij overschreden ze de grenzen van fatsoenlijk ambtenaarschap. Dat klinkt zedenprekerig, maar er bestaat een gevaar dat mensen binnen het Openbaar Ministerie in hun werk en oordeel beïnvloed kunnen worden door persoonlijke relaties. Soms in iemands voordeel, soms in iemands nadeel. Hoe dan ook, u en ik, de burgers, zijn altijd de klos in zulke omstandigheden.

Het luxe declaratiegedrag van dit tweetal hielp ook niet om vertrouwen in hun te hebben. Dat draagt niet bij in het vertrouwen in het instituut Justitie. Ze zijn trouwens beiden (na jarenlang onderzoek) pas in 2019 geschorst en op non-actief gesteld. 

Ruim een jaar later (2020) staat er een zakelijk berichtje in de pers: de Rijksrecherche heeft niets strafbaars gevonden, dus het opmerkelijke tweetal gaat vrijuit. De bofkonten! Heeft in het jaar daarvoor de pers dan massaal de plank mis geslagen? Waar blijven dan de rectificaties of de excuses van de pers? Of denkt het journaille hardnekkig: "Waar rook is, is vuur"? Niet geheel ongebruikelijk ontspringen de schuldigen (als ze maar belangrijk genoeg zijn) de dans. De afgematte pers laat hen vervolgens wel met rust. Zo ook Jut en Jul.

"Niets strafbaars" wil niet zeggen dat er niet iets onoorbaars was … Veelzeggend is dat beide topambtenaren niet lijken te zijn teruggekomen binnen het justitieel apparaat. Een gevalletje Doofpot eigenlijk.

Onderzoekcommissie

Wij, het gewone klootjesvolk, hebben meer te maken met wat zich hiërarchisch lager afspeelt: in 2019 was er de commissie Fokkens, die een onderzoek deed naar integriteitsschendingen binnen het Openbaar Ministerie. Dat betreft de bulk aan gewone juridische medewerkers.

Denk daarbij ook aan de 800+ Officieren van Justitie (landelijk!). Naar aanleiding van dat onderzoek regende het ontslagen en schorsingen. Allemaal gevallen van ambtsmisbruik/ambtsovertreding. Op de een of andere manier werden vriendjes bevoordeeld. Nepotisme dus.

Ambtsovertredingen

Het gaat dan niet over het meenemen van een pak printpapier of een kilometertje (privé) omrijden met de dienstwagen voor een patatje-met. Het betrof overtredingen, die gepaard gingen met het schenden van vertrouwen en vertrouwelijkheid. Denk aan het lekken van privé-informatie over personen of het inzetten van middelen en medewerkers uit het justitiële apparaat voor een privéklus. Griezelige vriendjespolitiek! Nu de klap op de vuurpijl:

Deze omstandige beschrijving lijkt van toepassing op mijn persoonlijke ervaring met Rietje en Jostie: 

Wat ervan te denken dat een politieman uit privé-ergernis wordt ingezet om een stoute stukjesschrijver te intimideren? Een ver-van-mijn-bedshow? In mijn geval niet, want ik heb hinder gehad van een politieman, die aangestuurd werd door – ik veronderstel – een “gewone” Officier van Justitie. Een van de zeer vele. 

Maar ook misschien was zij een  hulpofficier van Justitie, dus een collega-agent(e). Die doet het werk van hulpofficier naast zijn/haar gewone werkzaamheden. Jostie mocht in zijn telefoongesprekken met mij graag verwijzen naar "iemand van het OM" met als kennelijk doel je schrik aan te jagen.  Die iemand kan ook een tikgeit zijn, die in afgeschermde documenten kan snuffelen.

Cryptisch

De politieman duidde die persoon zo merkwaardig cryptisch aan. Ik kreeg zo het beeld van een volstrekt humorloze juffrouw, een zuurpruim die me het zwijgen wilde opleggen. Ze deelde - naar ik vermoed - het bed met deze rechercheur en samen hadden ze ook nog een stel koters. Brrr... Ik hoop zo, dat daarover fantaseren niet strafbaar is. 

De volgzame koddebeier Jostie had zijn gram heel goed kwijt gekund - net als andere lezers - in het commentaarvenster dat meestal onder elke publicatie op verhalensites staat.  Maar het is spectaculairder om met bedekte termen te dreigen en te sommeren.  "Die vreselijke teksten van het internet verwijderen" moest ook nog eens lekker buiten de rechter om; dat scheelt tijd!

Dit is een geschiedenis, die verdient om verteld te worden. En zoals een filosoof wiens naam mij ontschiet ooit opmerkte:

"Niet is onvoorspelbaarder dan geschiedenis".

Intimidatie

In Wit-Rusland en Communistisch China is intimidatie de gewoonste zaak van de wereld. Als publicist moet je in die verrukkelijke landen oppassen je mening te uiten. Maar verrassend is daarom dat in Nederland "iemand van het OM" moeiteloos onze Grondwet even buiten werking stelde. 

Normaliter beslist het OM of een door de politie opgemaakt proces-verbaal leidt tot vervolging of niet. De politie wordt er vaak op aangekeken dat je als burger met een melding van een gestolen fiets of een simpele verkrachting geen stap verder komt. Dat is helaas vaak waar, maar er zit ook een knelpunt bij de Officier van Justitie. Als die zo'n melding niet overneemt, gebeurt er geen bal… Er wordt dan niet vervolgd. Of juist weer wel; daar zitten willekeur en macht samengebald!

Iets anders is als je een formele klacht indient. Dus geen melding maar aangifte doet; dat is de boodschap. Laat u niet afschepen door een agent die uw klacht opbergt onder "Meldingen" i.p.v. "Aangifte".  Dan verneemt u nooit meer wat. Ouwe truc!

Wat dat betreft kun je de ijver van ons tweetal alleen maar prijzen!

Onomkeerbaar

Is er eenmaal een vervolging ingezet, dan kun je die niet afbreken. De harde schijf van de computer bewaart dat item onverbiddelijk. Anders hangt die informatie ergens ''in the cloud''. Een digitaal goed onderlegde schoonmaakster kan na kantooruren op het politiebureau uw bekeuringen niet schrappen in de computer. Houd die gedachte goed vast voor straks, want het ongelooflijke gebeurde. Ik loop vooruit op de gebeurtenissen, maar toch... Misschien was er sprake van een Superschoonmaakster, die wel kon rommelen met de aangifte tegen mij?