34. Angst en hulde

Wie de schoen past...

Mijn informanten

...trekke hem aan

Aarzelend noteer ik mijn tekst. Ik weet dat recherzeur Flessentamboer als een hapgrage Pitbull op de loer ligt. Met ingehouden adem wachtend op een kans. Paranoïde bui, harrem? Neen, dat heeft hij zelf (met iets andere bewoordingen) zo over de telefoon aangekondigd.

Ondertussen is het tijd voor complimenten aan mijn nieuwsbronnen en een gepast dankwoord. Eerst even groepsplaatje van mijn informanten. Rechtsboven. De namen van mijn bronnen verdienen eigenlijk te worden gegraveerd in een marmeren plaquette.

Fatsoensrakkers

Zo, deze inleiding past in de in de maatschappij groeiende discussies over angstcultuur. Op het internet is het niet ongewoon om inzenders van onwelgevallige teksten met onaangename reacties de stuipen op het lijf te jagen. Dat is dan wat gebruikers van sociale media elkaar aandoen. Een zijdelingse afsplitsing zou je de vage groep Woke-adepten kunnen noemen. Dat betreft een uit allerlei identiteiten bestaande fatsoensrakkers met losse onderlinge samenhang. Deugneuzelaars...

De tekst die voor u ligt, bevestigt het bestaan van een angstcultuur, maar... in dit geval komt de dreiging juist vanuit overheidsinstanties. Precies de instellingen bij wie je veilig moet voelen. Onwaarschijnlijk? Ja, maar waarheidsgetrouw. Fleschentamboer dreigde tenslotte met maatregelen in het verschiet zodra mijn pen het papier maar aanraakte bij wijze van spreken.

Dat is eng!

Sinds de aanklacht tegen mij en de dreigend klinkende woorden in het jaar 2012 bekruipt mij regelmatig het gevoel, dat ik voor elke hik hinderlijk kan worden belaagd. In dit geval door het Openbaar Ministerie en de Amsterdamse recherche. Ter nuancering dient dit: het zijn niet die ordentelijk instanties zelf, maar een paar personeelsleden binnen die instituten. Die hadden een privé-appeltje te schillen. Twee van die fatsoensstakkers pisten buiten het potje door me op voorhand het recht om te schrijven te ontzeggen. Achteloos werd met de Grondwet om gegaan d.m.v. pure censuur!

Immuun voor humor en ironie en geplaagd door rancune kwamen ze op de gedachte van een aanklacht. Over de telefoon zeverde Jostie nog tegen mij "dat het zo erg was"… "Vooral voor wie er later komen".

Snakkend naar een toelichting vroeg ik wat hij daarmee bedoelde. Jostie (geheimzinnig) "het was zo erg voor de jongere..." . Ik vul zijn gemompel maar intuïtief aan met "telgen". Dit kiekeboespelletje was doorzichtig. Kennelijk bevonden zich al telgen in zijn stamboom. Maar dat mocht ik natuurlijk niet weten. Stel je voor dat ik het donor Ben zou doorgeven.

Zijn censuuropdracht aan mij lijkt toekomstgericht. Zijn en Rietjes "latere kinderen" moesten nu op voorhand beschermd worden tegen de historische waarheid, zoals die uit mijn pen druppelde.

Wat hiervoor werd beschreven, zoiets krankjorums, zuig je niet uit je dikke duim.

Leesvoer

In de voorafgaande hoofdstukken had ik het over de brief en het e-mail van de politie op 36. De val.

Ik heb daarin stukken tekst afgeplakt, die personen in problemen zouden kunnen brengen. Ik kan me voorstellen dat ambtenaren naar hun carrière kunnen fluiten als dit ongesluierd geopenbaard wordt. Aan de andere kant moet ik een zweempje authenticiteit presenteren. De lezer kan dat aan de nog ongedekte tekst zien.

De essentie: een rechercheur treedt buiten de grenzen van zijn bevoegdheid. Met rugdekking van "iemand bij het OM". Die hele aanklacht was namelijk niets anders dan een privé-klusje. En da' mag ech' nie'.

De affaire zelf

Duim of geen duim... Voor het geval de lezer de draad kwijt is: twee ingezworen dienaren der wet besprongen mij in 2012 zoals hongerige teken in het bos zich op een voorbijkomende hond laten vallen. De aanleiding :

de vreselijke dingen die ik heb genoteerd over even vreselijke mensen, die hun morele kompas kwijt zijn. Ik had over de waargenomen waanzin, die voor mijn ogen plaatsvond, ook niets kunnen zeggen! De kringen waarin de beschreven gestoorde activiteiten plaatsvonden muntten uit in elkaar dekkende mensen. Wat hen betreft zouden de van de pot rukte gebeurtenissen nooit bekend mogen worden. Schaamte? Geweten? Of van allebei wat?

Zonde van ongeplaatste vertellingen over uniek menselijk gedrag. Roald Dahl zou ze na ijverige hersengymnastiek moeten bedenken en mij overkwam het dat bizarre gebeurtenissen zo maar op mijn pad kwamen.

Maar zoals dat gaat: als ik doorgegaan was met zwijgen... zou je over enkele jaren de deugmeute moeten horen jammeren; zo van "Waarom heb je daar nooit iets van gezegd?". Die wanhopige actie van het OM en de politie om mij het zwijgen op te leggen geeft ongeveer aan, dat je soms beter je mond kunt houden. Dat is veiliger. Maar met mijn zwijgen verdwijnen absurdistische anekdotes voor eeuwig.

Wat er is geschreven

Twee personen bij het OM en politie hadden een geheime agenda. Onder het mom van de wet te dienen, dienden ze in werkelijkheid hun eigen privébelang. Daar gaat het in deze website voornamelijk over. Het obsessief verhinderen wat er uiteindelijk toch staat in Rare Portrettengalerij.

Die "iemand van het OM" (zoals Jostie haar aanduidt) en die rechercheur lapten d.m.v. censuur achteloos de Grondwet aan hun justitiële achterste.

Toen eindelijk bij hen de munt viel dat ze zo een ambtsmisdrijf pleegden, probeerden ze koortsachtig de in gang gezette aangiftemachine stil te leggen. Daarvoor moest er wel even nogmaals worden gerommeld met wet en regels. De aanloop daarnaar toe: De weg van de keutel (hoofdstuk 30).

Aangifte raakt zoek

Verzeild geraakt in de Bermuda Driehoek? Het ernstige vermoeden bestaat dat dat tweetal - om het vege lijf te redden - zelf de aanklacht zoek heeft gemaakt. Daarmee verhinderden ze dat bij de behandeling (van de aangifte tegen mij) iets onwenselijks boven water zou komen. Namelijk dat ze zichzelf aan een ernstige ambtsovertreding hadden schuldig gemaakt door schending van de Grondwet.

Interessante drijfveer

Waarom maakte dat tweetal zich überhaupt zo druk over niets? Je zou zeggen dat er in Amsterdam genoeg werk voor OM en politie ligt. Dus wat moet je - als je op je ziel voelt getrapt - met een zondagsschrijvertje dat onwelgevallige teksten publiceert? Laten we het er maar op houden dat zij mensen zijn die zich storen aan de bittere waarheid. En misschien zich wel rot schamen als ze (terecht of ten onrechte) zichzelf menen te herkennen in wanstaltige personages. En anders herkennen ze mogelijkerwijs verwanten. Nou heb ik toevallig enig zicht op die verwanten en ik heb gemerkt dat fictieve waarheid bij die populatie maatgevend is. Authentieke verslaggeving is dan niet welkom!

HULDE

De op deze site beschreven personages leven volgens heel aparte normen en waarden. Nogal sektarisch, niet doorsnee. Ze worden uitgebreider geportretteerd op de site Rare Portrettengalerij. Dé plaats voor een stukje eeuwigheid.

Digitaal gebeiteld: vanaf hier niet zien, maar van het monument rechts is ook de achterkant beschreven met namen van prachtmensen, die mij hebben geïnspireerd tot het schrijven.

Miliane de Windt, Eva Hofman, Miep de Wilde, Guusta Hofman, Christine de Wilde, Guus van der Zwet, Joost Velzeboer, Ans van der Valk, Nadine van der Haagen, Rudie van der Zwet, Dieuwertje van der Haagen, Rietje Buigsaem, Carlien van der Zwet, Eva Hofman, Frans Anton van der Haagen, Martin van der Haagen, Tessel van der Zwet, Gerard Richard van der Haagen,

Een welverdiende ereplaats voor Jostie

Enkele namen op het monument: Annelies Spaan, Vincent van Gogh, Mila Boom, Rooie Sien, Tessel van der Zwet, Billy the Kid, Werner von Braun, Jostie Fleschentamboer, Lenny Kuhr, Lionel Messie, Franz Kafka, Peter Boom, Zangeres Zonder Naam, Jan Hegeman, Faas Wilkes, Atilla de Hun, Roald Dahl, Miliane de Windt, Malle Babbe, Eva Hofman, Godfried Bomans, Joep de Tassenknipper, Miep de Wilde, Abdul Rahman, Pierre Kartner, Guusta Hofman, Toontje Eenarm, Winston Churchill, Christine de Wilde, Béla Bartók, Guus van der Zwet, Schele Dien, Fanny Blankers-Koen, Joost Velzeboer, Tinus met de handjes, Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, Lou de Palingboer, Eberhardt Rahms, Nadine van der Haagen, Adám Béla, Pistolen Paultje, Mien Vet, Rudie van der Zwet, Haring Arie, Blonde Trees, Dieuwertje van der Haagen, Rietje Buigsaem, Magere Josje, Carlien van der Zwet, Frans Bouman, Joop de Mop, Eva Hofman, Manke Nelis, Frans Anton van der Haagen, Vieze Loesje, Barack Obama, Potlood Nek, Martin van der Haagen, Koekies hoer, Schubbe Kutje en Hammond Orgel, Vader Abraham, Ank Steak Onderwater, Ben van 't Padje, Katrien Agter Bax, Bernard Haitink, Willem de Zwijger, Rudie van der Zwet, Jeffrey Dahmer, Alexander Flemming, Anchen von Stahlhelm, Gerard Richard van der Haagen, Christien de Wilde, Ans van der Valk, Suzanne Walet, en nog veel meer andere grootheden.

Josties jongere laterkomers voor wie "het zo erg was":

Volgende bladzij