11. Lange tenen 2.0

                    Gevoeligheden

De doorgeschoten reactie van Rietje en haar maatje Jostie toont aan dat ze zich laten leiden door persoonlijke overgevoeligheden. In hun werk staat zoiets het objectief benaderen van een kwestie in de weg. Op zijn best hebben Rietje en Jostie hun ogen vluchtig over mijn teksten heen laten glijden. En toen wisten ze al meteen dat ze beledigd waren tot in het diepste van hun fijnbesnaarde zieltjes. 

Je kunt dat nauwelijks "lezen" noemen. En al helemaal niet "begrijpend lezen", het vak dat - zoals u weet - op de basisschool schipbreuk heeft geleden...

Vanuit een knusse huiselijke omgeving

De indruk wordt gewekt, dat Rietje (die van het OM) 's morgens bij het ontbijt instructies voor de dag gaf aan haar huisgenoot/recherzeur Jostie Fleschentamboer. Zo is objectiviteit moeilijk te handhaven.

Tekstbegrip en misinterpretatie?

Wat al hun ergernis en opwinding aangaat:  ligt het aan de tekst of aan de gemankeerde lezer? Natuurlijk is het veel gemakkelijker om te stellen dat het aan de schrijver ligt. Maar laten we die twee andere opties niet buiten beschouwing laten!

Misschien kwam dit tweetal net terug van vakantie in Myanmar of Thailand waar je verdraaid goed moet uitkijken wat je zegt of schrijft. De gevangenissen daar zijn geen pretje.  Of hebben ze een tijdje verbleven in Turkije?  Ook al een land waar mensenrechten niet met dikke letters wordt geschreven. Mogelijkerwijze een tussenstop gemaakt in Iran?  Om te rillen wat daar met mensen wordt gedaan die een eigen (afwijkende) mening hebben.

Als je onder dergelijke, ondemocratische regimes kritisch schrijft, is het niet ongebruikelijk dat je daar op straat door de politie wordt afgerost. Onwillekeurig denk je dan meteen aan Jostie en Rietje, die niet excelleren in verdraagzaamheid. Door de satires van mijn hand kan ik het kennelijk schudden. Humor, ironie… in zulke oorden zijn ze allergisch voor kritische geluiden. Een kwinkslag wordt verkeerd uitgelegd.

Het is de moeite van het opzetten van deze site waard om een ontwikkeling in die richting te hinderen! Rietje en Jostie tonen met hun intolerante opstelling wat ons aan dwang te wachten staat als we niet in verzet komen. Het begint met een onderhands verbodje en het eindigt… tja, dat weten we dus (nog) niet. Tenzij je naar die paradijselijke staten kijkt. Dan weet je genoeg… 

Rietje en Jostie geven het gevoel dat ze een particulier klusje doen in de baas zijn tijd.

Het afhandelen van hun privé-klacht werd meegenomen in hun normale werkzaamheden. Maar het kan nog veel erger. Dat zult u in het vervolg lezen.

Hun verontwaardigde massieve reactie was eigenlijk veel raarder dan de verhaaltjes waar ze zich zo aan stoorden. Dat versterkt het vermoeden dat ze gebeurtenissen, waarin ze zelf betrokken waren, wilden verhullen. Zaken die niet deugen komt u tegen in de anekdotes op de andere site: Rare Portrettengalerij.