Algehele raarheid

Alvorens dat rare tweede telefoontje van rechercheur Fleschentamboer te ontleden even dit:

Onder de algehele raarheid viel op dat rechercheur Jostie duidelijk geen kennis had genomen van de inhoud van mijn schrijfwerk. Voor wat nu volgt was hij geheel onbevoegd. Hij gelastte namelijk verwijdering van tekst. Dat heet censuur.

Dat beoogde verhoor zal raar hebben verlopen, als de ondervrager geen bewijsmateriaal kan aanleveren. Simpelweg omdat hij niet of heel slecht of niet begrijpend heeft gelezen.

Voorzegster van Justitie

Aha, daar duikt Rietje Buigsaem weer op. De geheimzinnige souffleerster achter de coulissen. Jostie leek blind te varen op door haar ingefluisterde, voorgekauwde teksten. Zoals het commentaar "Zo erg", weet u nog?

Dit werd een heel gek toneelstukje met gooi- en smijtwerk. Een slapstick, geregisseerd door zuurpruimende Rietje. 

De afronding van dit bizarre verhaal kan verrassend kort zijn. Het advocatenkantoor had gebeld naar dat politiebureau. Eventjes checken of de boodschap over was gekomen. Die betrof een verzoek voor verhoor op een locatie en tijdstip, die menswaardiger was dan die onmogelijk uitvoerbare uitnodiging  voor op een raar tijdstip en op een rare afstand. Lijkt op pesterij...

Sowieso wilde de advocaat bij dat verhoor aanwezig zijn.

Aanklacht

De medewerkster van het advocatenkantoor stuitte op een verontrustende verrassing: 

Het door Fleschentamboer ingeroosterde verhoor kon door de dienstdoende rechercheur(s) niet worden teruggevonden in het systeem. Ik heb dat nog eens telefonisch gecheckt. Een coöperatieve rechercheur Sampie Cuglü wist mij nog iets pikants te vertellen:

Hij en de andere rechercheurs hadden het nadrukkelijke verzoek gekregen om zich niet met de zaak te bemoeien. Collega Fleschentamboer had die naar zich toe getrokken…

Dat riekt naar persoonlijke betrokkenheid van Jostie.