Schriftelijk "verzoek" van de Amsterdamse politie (vertegenwoordigd door rechercheur Jostie Fleschentamboer) om mij op diens politiebureau te melden als "verdachte van smaad en laster op het internet". Er stond mij een grondig verhoor te wachten; geen twijfel aan.  Locatie en tijdstip waren ronduit onmenselijk gekozen. Per ongeluk? Dat mag ik toch wel hopen, want als het expres zo was georganiseerd was dit een staaltje sadisme van de bovenste plank. Naïef als ik ben draaide ik het in de brief vermelde telefoonnummer voor nader overleg/ verdere inlichtingen.

2.   De Hellehond

Die poging werd onbehoorlijk afgehandeld. Lees: ik werd op grove wijze afgepoeierd. Op

desbetreffend politiebureau waakte als een bijtgrage Cerberus recherchaire Mies Katzenpiesz. Niks niet informatie... Wham, gesprek werd bruut afgebroken. Een snauwpartij kun je krijgen als je de weg vraagt naar dat politiebureau. Dat is een zinnige vraag voor iemand die (met beperkte mobiliteit) die buitengaatse Amsterdamse woestenij voor het eerst betreedt. De locatie was namelijk gloednieuw en op een plattegrond destijds nog niet vindbaar. Maar daar had onze speurster Mies Holmes geen boodschap aan.

3 . Drie advocaten

Na van de schrik te zijn bekomen nam ik contact op met een advocaat. Brulboei Mies was de directe aanleiding om me niet meer veilig te voelen. Uit een rijtje van drie was dit strafpleiter nummer 2. Om er geen misverstanden over te laten bestaan: ik had drie advocaten gepolst, maar alleen deze was inzetbaar op dat moment. Hij verraste de politie met een brief met de mededeling dat van een verhoor pas sprake was voordat hij de zaak met mij, zijn kersverse cliënt, had doorgenomen. 

4. Geheimzinnige ruggespraak

Rechercheur Fleschentamboer belde mij naar aanleiding van die brief op. Een nieuwe afspraak zou hij de advocaat doorgeven na ruggespraak te hebben gehouden met "iemand van het OM". En daar rammelde de hele gang van zaken.

Anders dan rechercheuse Katzenpiesz wilde hij trouwens wel enige toelichting te geven op wat mij te wachten stond: er zou een hartig woordje met mij worden gewisseld over de vreselijke dingen, die ik op het internet had gepubliceerd. Daarnaar gevraagd murmelde hij wat vage titels (toelichting op de vorige bladzijde). Het kwam er op neer, dat ik zowel het internet moest leegtrekken door talloze publicaties te verwijderen.

5. Ontbrekende, resp. gammele bewijsvoering

Concrete duiding van wat er dan zo verschrikkelijk was aan wat ik had geschreven gaf hij niet. Hij beperkte zich alleen tot een verontwaardigde toonzetting. Die (zijn aangedane stem dus) moest duidelijk maken dat ik iets verschrikkelijks had gedaan... De goede man had overduidelijk niet of nauwelijks kennis genomen van de inhoud van mijn pamfletten. Het zat er dik in, dat die iemand (van het OM) als een soort souffleur voor hem was opgetreden.

Ze zal hem hebben ingefluisterd wat er voos en vies moest worden gevonden. Neen, Jostie zelf was geen bedreven belezen typetje. 

5. Geheimzinnig gedoe

De rechercheur noemde die OM-persoon steeds niet bij naam, maar je kunt er gif op innemen dat dat die geheimzinnige Rietje Buigsaem was, die af en toe in mijn teksten opduikt. Opmerkelijk was dat zij

• èn de aangifte had gedaan
• èn op het OM werkte.

Advocaat nummer 1, die ik eerder had gecontacteerd had meteen al sterk het gevoel, dat "iemand die daar de weg goed wist" die aanklacht vlotjes in elkaar gedraaid had. Is dat een gewone burger niet lukt.

Voor wie het interesseert: van deze prima advocaat (nummer 1) moest ik afscheid nemen, want hij resideerde ongelukkig ver weg van Amsterdam. Hij waarschuwde heel netjes voor onnodig hoge reiskosten!. Vandaar dat in deze teksten advocaat nummer 2 opduikt. 

Het voorstel van de politie was op een haar na sadistisch te noemen. (Details besprak ik een paar bladzijden eerder ). In zijn brief had de inmiddels in de arm genomen advocaat nummer 2 aangedrongen op een normaal menselijk tijdstip en idem goed bereikbare locatie. (Bereikbaar met het OV). Er is trouwens wettelijk niets tegen dat het verhoor in mijn eigen woonplaats door de lokale politie zou worden uitgevoerd. Jostie begon door te krijgen dat dit geen vluggertje ging worden. Er moest heel wat overlegd worden, ruggespraak gehouden en gepast en gemeten. En hij had toch al zo'n drukke, overbezette agenda. Druk, druk, druk..

"Waar ben ik aan begonnen?", zal hij hebben gedacht. Hij zou na  overleg met die "iemand van het OM" - mij en mijn advocaat terugbellen.

6. De geheime agenda

Het vermoeden groeide dat de hele actie op touw was gezet was om mij schrik aan te jagen. Daar heeft het instituut politie geen belang bij, maar... (nu wordt het interessant) één specifieke persoon heeft dat overduidelijk wel.

Die hele toestand begon iets weg te hebben van een privé klusje, een privé afrekening. Onder gebruikmaking van publieke zaken zoals justitie en politie.

 

6. Aap uit de mouw

Toen kwam de aap uit de mouw. Er was kennelijk iets of iemand achter de schermen actief. De een of andere entiteit, die de recherche in haar zak had. Meneer Fleschentamboer noemde uiteindelijk alsnog de aangeefster van die idiote klacht bij naam: Rietje Buigsaem. Inderdaad die dus zoals ik al vermoedde. Dezelfde persoon speelde kennelijk voor slachtoffer en wrekende hand. Geen zuivere koffie!

Vergis ik mij, dan is het een vermakelijk stukje fictie. Rietje komt over als een humorloze fanatieke Jezebel. Door haar functie zat ze handig verstopt in het netwerk van Justitie. Zo kan iemand zichzelf bij de afhandeling van zaken voorrang geven. Dus privébelang boven het algemene, maatschappelijke belang stellen. 

7. Intimidatie en huiswerk

Aan intimidatie geen gebrek: in afwachting van het komende verhoor kreeg ik mondeling een aantal opdrachten van de rechercheur in mijn maag gesplitst. Fleschentamboer gelastte mij namelijk alvast om mijn "zo enge" creaties van het internet te verwijderen. Niet stilletjes opnieuw publiceren, want dan zou hij ingrijpen! Toe maar...

8. Het niet-bewijs

Op mijn aandringen stuurde Jostie daaroverheen per e-mail alsnog een specificatie van de vreselijke proza van mijn hand. Wat hij zo uit de losse pols warrig over de telefoon opnoemde, was namelijk niet te volgen; zelfs niet voor iemand die die stukken geschreven had (ik dus). In ieder geval zou hij voor mij de titels specificeren van stukken, die smadelijk en lasterlijk zouden zijn. Houd dit beeld vast, want dat kan grote gevolgen hebben voor het verloop.

9. Een tweede telefoontje

van Jostie kwam. De inhoud daarvan was heel verrassend.

Ondertussen had ik een korte speurtocht ondernomen, met het volgende bizarre resultaat. Zie de volgende bladzijde. Over hoe iemand zich in zijn eigen voet schiet...