27. Een verrassend staartje

Vragen die mij kwellen

  • Krijg je voorrang als je bij Justitie werkt?
  • Kan je dan een privé-zaak voorrang geven?
  • Moet je de juiste contacten hebben om een aanklacht er even snel doorheen te jassen?
  • Is er nog leven na Mies Katzenpiesz?
  • Is er zoiets als eensluidende gedragscode bij de politie?
  • Maakt afblaffen deel uit van het protocol?

bozemies-2.png

We gaan het nader onderzoeken.bcbd9ad9c9450f7d4cbdfac253949682.jpegDoorgaans word ik niet afgezeken als ik naar aankomst- en vertrektijden van het openbaar vervoer vraag. Dus deze keer was het een hele sensatie voor mij. Ik koos het mij opgegeven telefoonnummer, dat in de uitnodigingbrief  van de politiestond. Toen werd ik geconfronteerd met een - zo leek het - uit de hel ontsnapte Cerberus, de Hellehond zelve.

 

Opmerking: pas later ontmoette ik een (inmiddels derde) advocaat, die praktijk hield  in Amsterdam. Zij wist te vertellen  dat  een snelle rit met de metro vanaf Amsterdam CS de oplossing was geweest. Dezelfde (jonge) lijn voert naar het Academisch Ziekenhuis AMC en blijkbaar dat mysterieuze politiebureau. De locatie van het AMC is mij evenmin bekend. Maar het zou enig houvast hebben gegeven. Zo eenvoudig had Mies' antwoord kunnen zijn zonder dat ze haar bloeddruk liet oplopen.

Let wel: dit was jaren geleden, want inmiddels kan het internet gedetailleerde reisinformatie geven. Toen nog niet! Mijn kennelijk hinderlijke vraag over bereikbaarheid zou met minimale communicatievaardigheid van Miesepies zo afgehandeld zijn geweest. Maar liever niet weet-nie...

Misschien moet ik die vrouwelijke Cerberus voor haar agressieve uitval juist dankbaar zijn: want... vanwege haar emotionele uitbarsting nam ik alsnog een advocaat in de arm. Tot even daarvoor leek me dat niet nodig. 

Ik liep er uiteindelijk liefst drie af:

  • Nummer 1 woonde erg ongunstig voor de zaak, maar gaf kostbare informatie.
  • Nummer 2 zette kordaat de tegenaanval in met een  brief aan de politie, waarvan de bereidheid af spetterde dat ik  naar de rechter wilde.  Maar ook hij woonde ongelukkig ten opzichte van Amsterdam. Vervolgens kwam er een 
  • derde advocaat, die niet in actie hoefde te komen, maar die ik als stand-by aan houd. Die woont wel in Amsterdam.

 

Ceativiteit bij Justitie

In de tijd tussen advocaat 2 en advocaat 3  vonden er verbijsterende gebeurtenissen plaats. Alleen die rechtvaardigen het om een site te wijden aan een creatief soort Justitie. Verderop deze site kunt u zich verlustigen aan absurde kronkelingen, waarvan ik me afvraag of dat geen vette overtredingen betrof. Van de betreffende politieman wel te verstaan. 

Die kostenpost van juridische bijstand is ook zoiets waar de vijandige houding van Miesepies toe leidde. Zonder Mies Katzenpiesz' onbeheerste woedeaanval zou ik argeloos het verhoor tegemoet zijn getreden. Ik was namelijk best benieuwd met wat voor drogredenen en zogenaamd bewijsmateriaal van de tegenpartij ik zou worden geconfronteerd. Maar rondom Mies hing zoveel willekeur in de lucht dat juridische bijstand wenselijk leek. Zo'n type doet afbreuk aan je gevoel van veiligheid.

 

Dus eigenlijk bedankt lieve Miesepies!

 

De tegenpartij kostte die procedure niets, want die maakte gebruik van innige contacten binnen Openbaar Ministerie en politie… Enfin, dat is de kern van mijn betoog dat er aan dat hele onderzoek een sterk luchtje hing van vriendjespolitiek (nepotisme) en een gratis ons-kent-ons-mentaliteit. Moord en doodslag, berovingen en drugshandel in die bewuste wijk waar Jostie Holmes werkte zouden handen vol werk moeten leveren... en dan toch die ene flut woke-aanklacht prioriteit geven? Er klopt iets niet. Dit muisje had een verrassend staartje.

Karakteristiek van de advocaten

1. De eerste ... Die verbaasde zich al over dat bedenkelijke verhoor zelf. Allereerst op 100+ kilometer afstand- in Amsterdam. Op een bureau ergens in de onbekende, gloednieuwe wijk Verwegindepolder. En dan het tijdstip van het begin van het verhoor:  op precies de laatste seconde van de werkdag (17.00 uur).

Naar de smaak van deze advocaat had dat veel weg van pesterij. De zaak kon juridisch gezien even goed in mijn woonplaats  Zzz... worden afgehandeld door elke lokale politiefunctionaris. Het zg. misdrijf is ook nog eens niet in Amsterdam gepleegd... Verder concludeerde hij uit de oproep dat de bron van dat geklaag binnen Justitie moest zijn te vinden. Alleen iemand die intern de weg goed wist, kon zo'n onbenullige aanklacht naar voren schuiven. Een gevalletje voordringen en doordrukken dus.

De advocaat woonde - zo vond hij zelf -  helaas te ver weg. Ongelukkig ver weg voor het geval er actie in  Amsterdam plaats zou vinden. Ik was blijkbaar niet de enige die tegen die bespottelijke afstand aanhikte.

2. De tweede, dichterbij wonende strafadvocaat, knalde er een krasse brief uit richting rechercheur Fleschentamboer. Daarin gaf hij aan dat hij vóór het verhoor met mij wilde overleggen. En dat ik eerder niet kwam opdraven.

Behulpzaam wees hij op de wettelijke mogelijkheid om me in mijn woonplaats Zzz… te verhoren. Niet ongewoon, zeker als een verdachte met gebreken te kampen heeft. Die complicatie was nuttig om te bespreken met de politie...  Maar ja, Miesepies hè, de communicatie-gemankeerde recherzeurse.                 

Medische perikelen

Zoals hiervoor al werd uitgelegd was ik in afwachting van een oproep voor een oogoperatie.

Wat begrip bij de politie mag je toch wel verwachten. Bijvoorbeeld in de vorm van een normalere afspraak voor het verhoor.

Het verhoor werd dus door inzet van de tweede advocaat geblokkeerd. Hoe verzin je zo'n afspraak waarvoor iemand het halve land door moet reizen. Met de reële kans dat de verdachte die dag niet meer thuis kan raken. Een leuk avontuur voor een fitte jongeling, recht van lijf en leden. Maar voor een gebrekkige zeventiger met gezichtsbeperking is dat link.

 

 

 

3. De derde advocaat komt in deze fase nog niet aan bod. (Zie volgende bladzij).