13. Waar gaat het eigenlijk over?     

                                                   Een tragikomedie                                                                                                                                           

Deze site hangt nauw samen met een andere site:

Rare Portrettengalerij 

(https://rare-portretten-galerij.jouwweb.nl)

De geïrriteerde mevrouw en meneer van de vorige bladzijden werd bij lezing van mijn bizarre anekdotes kennelijk een spiegel voorgehouden... 

Die gênante scènes drukten hen met hun neus op wat ze niet wilden weten. Nou ja, dan is hun oplossing: verander de geschiedschrijving of censureer die gewoon weg.

In zulke gevallen ligt machtsmisbruik op de loer. Waartoe mensen, die teveel macht is toebedeeld, in staat zijn laat Rare Portrettengalerij zien. Die site, zustersite van deze, bevat een bloemlezing van rare fratsen, onvoorstelbare grappen en schokkende grollen.

De site staat in de steigers, maar te zijner tijd kunt u zich verbazen over fascinerende familiaire lijnen, die er lopen tussen de hiervoor bedoelde korzelige mevrouw en meneer en andere rare portretten. Meneer en mevrouw hebben iets met elkaar. En zij weer iets met allerlei hansworsten in diverse losse anekdotes.

Daarbij ontkom je niet aan een vast onderwerp in de anekdotes: kinderen.

Wonderlijke staaltjes van opvoeding worden er op bovengenoemde site beschreven. Er circuleren fascinerende, zelfbedachte opvoedkundige theorieën, die op kinderen werden losgelaten. Die dienden als een soort proefkonijnen. De opvoedstijl zou ik pedagoochelarisch willen noemen. Gebaseerd op boterzachte "wetenschappelijke" theorieën.

Voor die portretten reserveer ik een ereplaats in mijn galerij.

Kinderen, een excuus voor van alles en nog wat

 

 

 

Daar doen we het voor

Vooruitlopende op die andere site: in de daarop staande anekdotes zullen we zien hoe kinderen als wapen worden gebruikt. Of als dekmantel dienen voor experimentele opvoeding. Het excuus, dat bij elke rare actie van een volwassene telkens wordt opgevoerd, is "dat doen we voor de kinderen".

Die zin is een soort geestverdovende mantra, die om de haverklap wordt opgezegd.  Het lijkt een soort vrijbrief voor rare gedragingen.

Josties en Rietjes gretigheid om teksten te laten verdwijnen, die rare dingen kunnen onthullen, doet vermoeden dat die teksten juist historisch correct zijn. Waarom zou je je anders zo fel daartegen keren?

Dan blijven de vragen (die u bijna zelf kunt beantwoorden):

  • Waar maken ze zich zo druk om? (Iets voos of gênants?)
  • Kruipt het bloed misschien waar het niet gaan kan?

 

 

Jostie, eruit man… En aanpakken die harrem!

Voorheen speelde toneelgezelschap "Theater van de Lach" geschift familietheater. Geen verfijnde humor, maar gewoon lachen geblazen. Zo ongeveer als wat er voorvalt in Rare Portrettengalerij. 

Uit de vele anekdotes op die site (in wording) verhuis ik er een paar hierheen. Dat betreft een selectie van gevallen, die Jostie Fleschentamboer vermoedelijk hadden aangegrepen.

Ik  schrijf op wat getuige uit de eerste hand, Ben van 't Padje,  mij vertelt.

Het kan zijn, dat ik het misschien een klein beetje opleuk... 

In de doofpot

De razendsnelle manier waarop er ruggespraak werd gehouden met het OM duidt erop dat Rietje en Jostie elkaar telkens in een huiselijke omgeving aan de ontbijttafel of zo troffen.

Als het niet zo is, is mijn fantasie er met dit verhaal vandoor gegaan.

Voor de opbouw van een fictief verhaal is het wel veel leuker, als het inderdaad wèl zo is.

Voor hetzelfde geld bijvoorbeeld is Rietje geen Officier van Justitie (daar miegelt het immers van) en staat ze op de Amsterdamse Albert Cuyp-markt met goedkope fournituren en steunkousen. Ook een leuk beeld.

Gefictionaliseerde realiteit... Onvermijdelijk zit er dan wel eens een krul of een draai in het verhaal, die niet volstrekt historisch is. Maar wel logisch en wel op zijn plaats!

Twee dingen vallen op:

(1) Rietje en Jostie lijken te denken dat je met censuur de geschiedenis kunt veranderen. Dan hoeven ze zich niet te schamen over bepaalde naaste familie. Net alsof misstanden nooit zijn gebeurd.

(2) Zijn klageresse en behandelaresse één en dezelfde persoon? Een gevalletje van "Wij van WC-eend vinden..." 

Een Kafkaiaanse plot

Ofschoon hij - Franz Kafka -  hier niets mee heeft te maken, zou de meester van het surrealisme  achterover slaan van verbazing over Josties absurde optreden. (Dat wordt verderop uitgewerkt).

Niet uit te leggen... niet te filmen! En zeker niet te verzinnen…

De geheime plot

Rechercheur Jostie had voldoende zijn mond voorbij gepraat om mij te laten gissen wat er zich allemaal bij hem en Rietje afspeelde buiten mijn gezichtsveld.

Het lijkt er sterk op, dat zijn cheffin (Rietje) wilde verhinderen, dat er iemand aan de grote klok zou hangen hoe "nogal apart" er in haar familie  met mensen werd omgegaan. Ik heb een doorgeefluik, de eigenlijke verteller Ben, die me de informatie toespeelde. Die moest zwijgen en dat dwing je het beste af door mij te laten stoppen met op te schrijven wat Ben vertelde.

Ben heeft niet zoveel op met familie, maar des te meer met zijn stamboom. 

Genealogie van Ben